Τελικά η ταινία STEP BROTHERS ήταν προφητική...

Πριν λίγα χρόνια o αγαπημένος μου ηθοποιός Will Ferrell συμπρωταγωνίστησε με τον ξεκαρδιστικό John C. Reilly στην ταινία Step Brothers , την ιστορία της οποίας εμπνεύστηκαν και έγραψαν από κοινού ο σκηνοθέτης της ταινίας Adam McKay και ο ίδιος ο Will οι οποίοι γενικά συνεργάζονται καθώς απ'ότι φαίνεται τα βρίσκουν μια χαρά μεταξύ τους κινηματογραφικά. Η φρενήρης ταινία, που αποτελεί μια απο τις αγαπημένες μου, αν και κάποιους μπορεί να ξενίσει το ακραίο ή σουρεαλιστικό αμερικάνικο σύγχρονο χιούμορ που δεν είναι του παρόντος να υπερασπιστώ την αξία του με πάθος και επιθετικότητα, (αλλά επιφυλασσομαι έναντι όλων των "κουλτουριάρηδων"), δεν μπορεί πλέον κανείς να της αρνηθεί ότι το σενάριό της είναι βγαλμένο από την ζωή! Για όσους δεν την έχετε δει( δείτε την!) η ιστορία πρόκειται για δύο σαραντάρηδες που αρνούνται να μετακομίσουν από το σπίτι των γονιών τους και παρασιτοζωούν εις βάρος τους έχοντας συμπεριφορά και συνήθειες 12χρονου στην καλύτερη, αρνούμενοι να πάρουν ευθύνες, να δουλέψουν ή να ωριμάσουν και να ξεκουμπιστούν. Σε πολλούς όλη αυτή η σύλληψη φαινόταν τραβηγμένη! Για του λόγου το αληθές δείτε εδώ το τρέιλερ της ταινίας για να πάρετε μια υποψία του ...αριστουργήματος.

Και σήμερα λοιπόν, πάνω εκεί πάνω που πίστευα ότι τίποτα δε θα μπορούσε να με κάνει να γελάσω αλλά και να ανησυχήσω ταυτόχρονα για το τι θα μπορούσε να αποτελέσει το μέλλον πολλών από εμάς και των οικογενειών μας, έρχεται μια απίστευτη είδηση από τους πάντα "πρωτοπόρους του ευτράπελου" Ιταλούς, να με κάνει να ενδιαφερθώ ως νομικός και να τρομοκρατηθώ ως γιος. Η είδηση αφορά κάποιους ταλαίπωρους Ιταλούς γονείς, που καταφεύγουν στην δικαιοσύνη για να απαλλαγούν από τον 41χρονο γιο τους ο οποίος ενώ έχει δουλειά που τον εξασφαλίζει μια χαρά, αρνείται να φύγει από τους πατρικό του, απαιτώντας μάλιστα από τους γονείς του να τον πλένουν, να τον σιδερώνουν και να του μαγειρεύουν. Η πρώτη μου σκέψη ήταν: Μήπως έχω κακομάθει τους γονείς μου που έχω πιάσει δουλειά και προσπαθώ όσο μπορώ και μου επιτρέπει η κατάσταση να τους γλιτώσω από κάποια έξοδα; Το δεύτερο σοκ ήρθε όταν διάβασα τα στατιστικά που φανερώνουν ότι το 48% των Ιταλών από 18 ως 39 ετών ζει ακόμη με τους γονείς του και ενημερώθηκα ότινεαροί Ιταλοί άντρες αποκαλούνται «mammone», δηλαδή «μαμάκηδες». Τρίτον, σκέφτηκα, ότι, αφού τα πράγματα οικονομικά και εργασιακά πάνε από το κακό στο χειρότερο, ποιος ξέρει πόσο βάρος θα αναγκαστεί να γίνει ο καθένας μας στο μέλλον για τους γονείς του;
Και είπα από μέσα μου ότι αυτήν την είδηση, δεν πρέπει να την διαβάσουν οι γονείς μου και μάθουν τι νομικές δυνατότητες θα είχαν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο εναντίον μου! Η πλήρης είδηση βρίσκεται εδώ

Υ.Γ. Τελικά η ταινία STEP BROTHERS δεν φαίνεται και τόσο γελοία τώρα ε; Αγνός ρεαλισμός την χαρακτήριζε...

Άλλο διατησία στο μπάσκετ και άλλο διαιτησία στο ποδόσφαιρο!

Μετά το δεύτερο τελικό των play-off του ελληνικού πρωταθλήματος και την νιοστή φορά που άλλο ένα διαιτητικό τρίο πήρε από το χέρι τον Παναθηναϊκό στα δύσκολα, ξεκίνησε πάλι να ακούγεται το ίδιο τραγούδι από τις δύο αντίπαλες πλευρές. Ο Ολυμπιακός αγανακτά που του στερούν ξανά τη δυνατότητα να παίξει το παιχνίδι επί ίσοις όροις και τον σπρώχνουν με το έτσι θέλω εκτός τροχιάς πάντα στα πιο κρίσιμα σημεία του αγώνα και ο Παναθηναϊκός καγχάζει λέγοντας ότι όλα αυτά είναι παρηγοριά στον άρρωστο και ότι η ομάδα του είναι απλά ανώτερη και γεννημένη νικήτρια και ξέρει να επικρατεί. Άλλωστε είναι εξάστερος...Τι λέτε ρε παιδιά; Δηλαδή, πέρσι που η Μπαρτσελόνα πήρε την Ευρωλίγκα και ήταν η πρώτη ομάδα της Ευρώπης με δεύτερο τον Ολυμπιακό, στην Ισπανία και στους τελικούς του πρωταθλήματος της έστρωσαν κόκκινο χαλί και απαγόρευσαν σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα να της πάρει το πρωτάθλημα; Όχι βέβαια. Ίσα ίσα, η Κάχα Λαμποράλ την κέρασε τρία ...σφηνάκια και με sweep πήρε τον τίτλο. Αυτό, απλά για να καταρρεύσει το αξίωμα ότι όποιος διακρίνεται στην Ευρώπη, αυτοδικαίως γίνεται και η καλύτερη ομάδα στη χώρα του ή δικαιούται αυτόματα το πρωτάθλημα. Δεν πάει να είναι εξάστερος ο Παναθηναϊκός; Δεν πάει και να είναι εξαπτέρυγος; Το μπάσκετ είναι άθλημα που παίζεται στον πόντο, στο καλάθι, στην τάπα, στο ριμπάουντ, στη βολή και το δευτερόλεπτο. Αν φτάσει ένα παιχνίδι να κρίνεται εκεί, γιατί να μην το κερδίζει η ομάδα που παίζει απέναντι στον ΠΑΟ? Ας είναι και ο Κολοσσός Ρόδου, όχι ο Ολυμπιακός. Αλλά η διατησία στο ελληνικό μπάσκετ είναι καθεστώς με ρίζες βαθιές, το οποίο κατά τη γνώμη μου έχει πλέον αυτονομηθεί και από τον κάθε “Βασιλακόπουλο”, ο οποίος το έθρεψε και το πότισε και το κατεύθυνε. Άρα, ματαίως θα διαμαρτυρηθούν στον παράγοντα και προστάτη του Παναθηναϊκού οι αδελφοί Αγγελόπουλοι. Έστω και θαύμα να γινόταν και να μεσολαβούσε αυτός για να παιχτεί στα ίσα το πρωτάθλημα, οι “γκρίζοι προστάτες” δε θα συνέρχονταν τόσο εύκολα. Η πραγματικότητα είναι πιο υπερβολική και από τις οπαδικές υπερβολές που ξεστομίζουμε όταν βλέπουμε τα πράγματα θολωμένα και χρωματισμένα “κόκκινα”. Η πραγματικότητα είναι ότι στα παιδάκια που πηγαίνουν να γίνουν διατητές στη σχολή διαιτησίας, τους ξεκαθαρίζουν από την αρχή: “Εδώ όπου δούμε Παναθηναϊκό, σφυρίζουμε υπέρ του. Στις γυναίκες, στους νέους, στους εφήβους, στους άνδρες”. ητΑυτά δεν τα βγάζω από το μυαλό μου. Μου τα έχει μεταφέρει , φίλος, έμπιστος και Παναθηναϊκός και νεόκοπος διαιτητής. Δεν είχε ανάγκη να υπερβάλει. Μετέφερε απλά και κρυστάλλινα την κατάσταση. Και μη μου πει κανείς επιχειρηματολόγος της δεκάρας ότι η κατάσταση είναι αντίστοιχη με το ποδόσφαιρο . Η διαιτησία δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο ομογενοποιημένη και συντονισμένη ως προς την κατεύθυνσή της και τη σύνταξή της με συγκεκριμένη ομάδα. Απόδειξη το περσινό πρωτάθλημα, όπου εν μια νυκτί σχεδόν, ο έλεγχος και η βασική επιρροή πέρασε από το ένα χέρι στο άλλο. Εδώ στο ελληνικό μπάσκετ όσοι παίρνουν τις αποφάσεις πάντως δεν είναι ούτε καν στοιχειωδώς πονηροί, ουτως ώστε να αποφασίσουν μια χρονιά να αφήσουν βρε αδερφέ ένα πρωτάθλημα στον αδικημένο, για να εκτονωθεί η ένταση και για να μην απογοητευτούν και τα βροντήξουν οι παράγοντές του που είναι και οι πιο γενναιόδωροι χρηματοδότες του ελληνικού μπάσκετ πλέον, με τα μπάτζετ τους να στηρίζουν ένα κατά τα άλλα χρεωκοπημένο από τις θέσεις 3 και μετά ελληνικό πρωτάθλημα( και φυσικά μιλώ για τους αδελφούς Αγγελόπουλους). Ούτε καν αυτή η διπλωματική πονηριά εκ μέρους τους.
Εγώ όμως δεν είμαι οργισμένος τόσο με τους διαιτητές που κάνουν τα λάθη και με αυταρχισμό χειραγωγούν τα κρίσιμα ματς. Ούτε και με τον κάθε πράσινο οπαδό που θα κάνει καζούρα. Έίμαι εξοργισμένος με όσους Παναθηναϊκούς, λένε όσα λένε, ενώ έχουν παίξει μπάσκετ! Και όποιος έχει παίξει μπάσκετ, όπως έχω παίξει και εγώ (έστω σε χαμηλότερο επίπεδο, αλλά τα συναισθήματα μέσα στο παρκέ είναι τα ίδια), ξέρει τα εξής:
1) Το μπάσκετ είναι κατεξοχήν άθλημα ψυχολογίας και momentum! Αυτό φαίνεται και από το ότι , αν σου μπει το πρώτο σουτ συνήθως σε “πάνε” και όλα τα άλλα. Τον μπασκεμπολίστα, όταν τον εκνευρίζεις, τον εκτροχιάζεις, τον βγάζεις πλήρως εκτός ρυθμού! Ρωτήστε και εμένα, πόσες φορές όταν με αδικούσαν μέσα στον αγώνα, ανέβαζα πίεση και γινόμουν επικίνδυνος για αντιπάλους και διατητές και πόσες φορές ξέσπαγα πάνω μου για να μη γίνω βίαιος. Όταν ο διαιτητής σε “σφυρίζει” λάθος, νιώθεις αδικία γιατί θεωρείς ότι οφείλει να δει τη φάση σωστά γιατί είναι δίπλα σου. Που να βρες ψυχραιμία μετά να επανέλθεις;
2) Οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές. Όταν για παράδειγμα ένα παιχνίδι είναι στην ισοπαλία, έχεις την επίθεση, χάνεις το καλάθι επειδή δε σου σφυρίζουν φάουλ ή κάτι αντίστοιχο, η αντίπλαη ομάδα βγαίνει στον αιφνιδιασμό και σκοράρει και εσύ χρεώνεσαι και μια τεχνική ποινή, τι αποτέλεσμα έχουμε; Από το +2 πηγαίνεις στο -4 στην καλύτερη των περιπτώσεων και με μια διάθεση από το ζενίθ στο ναδίρ. Σύνολο 6 πόντοι διαφορά από την πραγματική εικόνα του παιχνιδιού και μια ομάδα εκνευρισμένη και αποσυντονισμένη. Πόσες φορές να ανανήψει από αυτό μια ομάδα μπάσκετ;
3) Μια ειδική λεπτομέρεια των κανονισμών που όταν παίζει ο ΠΑΟ εξαφανίζεται από τα βιβλία...Το σκριν γίνεται με τον παίχτη που το δίνει να είναι ακίνητος. Χωρίς να κουνιέται ή να πετάει τους γλουτούς του σαν αυτοκίνητο που μπαίνει “με ανάποδο τιμόνι” στη στροφή.
4) Το πρωτάθλημα στο ελληνικό μπάσκετ κρίνεται από ένα ή δύο παιχνίδια, ανεξάρτητα από το τι θα κάνεις όλη τη χρονιά, κύριοι. Εκεί, στα δευτερόλεπτα, στο φάουλ που θα δοθεί ή όχι , στο καλάθι που θα μετρήσει ή όχι, εκεί! Κάποτε ο Ολυμπιακός έμεινε εκτός Final Four Ευρώπης επειδή Ο Ζάρκο Πάσπαλι πάτησε τη γραμμή. Αυτό είναι το μπάσκετ! Η φάση κρίνει πρωτάθλημα, προκρίσεις τίτλους, εδώ και τώρα. Πως συγκρίνεται αυτό με το ποδόσφαιρο; Θα κέρδιζε ο ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη φέτος και θα μείωνε στους 4 βαθμούς ( ενώ βέβαια μέχρι τότε θα έπρεπε να είναι όχι 7 αλλά πολύ περισσότερους βαθμούς πίσω) και ίσως να έχανε και ο Ολυμπιακός άλλους 4 μετα και ο ΠΑΟ, αυτή η στιβαρή ομάδα που όποιος ήθελε φέτος στο ελληνικό πρωτάθλημα την κέρδιζε θα έκανε ντεναράζ με νίκες. Που τα πουλάτε αυτά; Ενώ στο μπάσκετ, όταν για παράδειγμα κύριε Πηλοΐδη, στην τελευταία επίθεση δε σφυρίζεις φάουλ που παραδέχεσαι ότι έγινε αλλά το βαφτίζεις non call ( και η λίστα με τα σφυρίγματα όταν τα παιχνίδια των τελικών ήταν πάντοτε σε κομβικά σημεία είναι μακρά, όπως και η παράδοση με τα σημεία των αγώνων που ο ΠΑΟ δεν μπορεί να σκοράρει με τίποτα και ως δια μαγείας συντηρείατι με την τεχνητή αναπνοή των φάουλ και των βολών), ακριβώς εκίνη τη στιγμή παίρνεις το πρωτάθλημα από τη μία ομάδα και το χαρίζεις με τη βία στην άλλη.
Επομένως, αρκετά με όσους έχουν χτυπήσει στο παρκέ ή στο τσιμέντο την πορτοκαλί μπάλα και μας κοροιδεύουν χωρίς να κοκκινίζουν. Αρκετά με όσους συμψηφίζουν τα διαιτητικά λάθη σε ποδοσφαιρο με αυτά στο μπάσκετ. Το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου παίζεται μια σεζόν, το πρωτάθλημα μπάσκετ παίζεται σε δύο, άντε τρεις αγώνες φίλοι μου. Το ξέρετε πολύ καλά, αυτό είναι το χειρότερο. Εμείς, οι μπασκετικοί Ολυμπιακοί, γιατι εγώ την ομάδα αυτή δεν την εγκαταλείπω, πλέον ευελπιστούμε μόνο σε ένα θαύμα. Να βαρεθούν κάποιοι να κάνουν το άσπρο μάυρο και το κοκκινο πράσινο...

Κύπελλο στο μπάσκετ

Εδω δεν ειναι Ευρώπη εξαστερε...Αλλα αυτό το ήξερες ηδη απο το '96 ή και από το Τελαβίβ ακόμα..Εδώ παίζουμε ακόμα με δραχμές.
Συγχαρητήρια στους αδερφους Αγγελόπουλους για την επιμονή και το πείσμα. Δικό τους είναι αυτό το τρόπαιο.
Ολυμπιακος-Κυπελλουχος Ελλάδος στο μπασκετ 2011

Περί Σισσέ και άλλων εκκεντρικών ο λόγος

Ξέρετε που είναι αυτήν τη στιγμή ο Σισσέ? Στην επίδειξη μόδας του Γαβαλά(εξακριβωμένο). Αυτόν τον τύπο ακούμε να μας κάνει κήρυγμα? Αυτός ασχολείται με την υψηλή ραπτική και με τα εκατομμύριά του και κάποιοι ελλέιψει παραγόντων και θεσμικών προσώπων τον έχουν κάνει επικοινωνιακό εκπρόσωπο της ομάδας τους και κριτή των πάντων.


------------------------------------------------------------------------------

Χαίρομαι γιατί λίγες ώρες πριν βγάλει την ανακοίνωση ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ, έλεγα ακριβώς τα ίδια πράγματα με comments μου σε βάζελο ο οποίος χρησιμοποιεί τα ρητά του Σισέ ως ευαγγέλιο. Από περαστικούς από την Ελλάδα εκκεντρικούς και κατ'επάγγελμα προκλητικούς "φουστάτους" τύπους δεν δεχόμαστε υποδείξεις για πολιτισμό και ήθος.

Και μετά λέμε για καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης...

Μεγάλη ατάκα (και μέσα στο αστείο της , πλήρως δηλωτική της κατάστασης που επικρατεί με τη γραφειοκρατεία καιτην πλημμυρίδα φακέλων) ταλαίπωρου/συμπαθέστατου παππού στον πάγκο κάποιας Γραμματείας στην Ευελπιδων σήμερα...: Α, εδω απο πισω είναι η κυρία .....? Πως θα επικοινωνήσει μαζί μου?? ( διευκρίνηση: την κυρία από την άλλη πλευρά του πλαγκου δεν την έβλεπε , γιατί τους χώριζε μια στοιβα φακελων περιπου ενάμιση μετρου ύψους που εκτεινόταν κατα μηκος ολου του πάγκου. ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΕΙΤΕ!!! Έχει ανακαλυφθει ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και η αποθήκευση ηλεκτρονικών αρχείων!! Θα μας πνίξουν οι φάκελοι και άκρη δε θα βγάλουμε.
Αρχίστε απο εκεί για να απλοποιιήσουμε και να επιταχύνουμε τη δικαιοσυνη.

ΥΓ. Ευτυχώς , αυτός που έψαχνα εγώ είχε βγει έξω από τον πάγκο

Λάρισα- Ολυμπιακός 0-1

Κερδίσαμε και στη Λάρισα σήμερα και εκμεταλλευόμενοι την άθλια κατάσταση του Παναθηναικού τερματίσαμε στον πρώτο γύρο με 5 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο. Ο "πρωταθλητής χειμώνα" και λοιποί τέτοιοι τίτλοι δε μου λένε τίποτα και είναι για να έχουμε να λέμε. Εμείς θέλουμε το πρωτάθλημα τον Μάη. Αυτό που κρατάμε είναι η σχετική σταθερότητα και σοβαρότητα της απόδοσης της ομάδας που τόσο μας είχε λέιψει πέρσι, η ικανότητα να παίρνει τα παιχνίδια με τις πιο αδύναμες ομάδες και ιδιαίτερα εκτός έδρας και η αδιάρρηκτη έδρα μας στο Καραισκάκη που γίνεται πάλι αυτόνομο κράτος με "άβατο" για τους αντιπάλους.
Αλλά επειδή δε θέλουμε να είμαστε οι μονόφθαλμοι που βασιλεύουν στου τυφλούς, προβληματιζόμαστε για τον εμφανέστατα άτολμο και μέτριο Ριέρα που κάνει κάποια πράγματα στο γήπεδο αλλά όχι αυτά που θα περιμέναμε από ένα αριστερό χαφ κλάσης(ένας εναντίον ενός, τρίπλες, διεισδύδεις στη μεγάλοι περιοχή), τα πολύ αργά μας αμυντικά χαφ στα οποία βάζει τα γυαλιά ο Ιμπαγάσα μαρκάροντας χωρίς να είναι αυτός ο ρόλος του ,παρά κατα συνθήκη και η έλλειψη δυναμικότητας που δείξαμε στα ντέρμπυ, τα οποία χάσαμε μόνοι μας.
Θέλουμε η ομάδα να είναι ολοκληρωμένη και γκρινιάζουμε μέσα στη χαρά που δίχως άλλο έχουμε για τον Ολυμπιακό-νικητή που από φέτος επέστρεψε!

Ο τραγουδιστής των Iron Maiden πέταξε το αεροπλάνο της Λίβερπουλ στη Νάπολη

Ο τραγουδιστής των Iron Maiden , Bruce Dickinson παράλληλα με το τραγούδι εργάζεται κανονικά ως πιλότος σε βρεττανική αεροπορική εταιρία καθώς έχει πάθος με το πιλοτάρισμα και τις πτήσεις. Αυτή τη φορά πέταξε με την ομάδα της Λίβερπουλ για τη Νάπολι κάτι το οποίο έγινε θέμα στο σάιτ των Άγγλων. Λέτε να αναστηθεί η Λίβερπουλ μετά από αυτό? Aces High!